علامه ی بزرگوار حسن زاده آملی می فرمایند :

کسی که در محفل درس و بحث و مسجد حضور داشته باشد عذاب ندارد و هر که به هر جایی رسیده است از محافل درس و بحث رسیده است . محافل درس و بحث را دریابید . وقت نداریم ، باید خود را برای ابد بسازیم . چرا غفلت می کنید ؟ حال تو خود دانی ...

گاهی دو نفر با هم بحث می کنند و با این که یکی برای دیگری حق را روشن می کند ولی این شخص زیر بار نمی رود ، یعنی نفس به قدری شرور است که می تواند در برابر دو دو تا چهار تا بایستد و بگوید من باور نمی کنم با اینکه فهمیده است . برای اینکه به ویروس درونی شک و شبهه مبتلا نشویم باید آنچه را فهمیده ایم باور و عمل کنیم

تا عمل در کار نباشد یقین حاصل نمی شود

یت الله جوادی آملی در بیانی ارزشمند می فرمایند :

بزرگانی مثل مرحوم فیض کاشانی، صدر المتألهین شیرازی و حکیم سبزواری از ‏کسانی بودند که به خواندن غزل‌های حافظ اهتمام داشتند. انسان وقتی غزلی ‏می‌خواند، احساس الهی پیدا می‌کند و شورش و تبهکاری را کنار می‌گذارد. بعضی با ‏شعر و غزل مأنوسند، بعضی با دعا و مناجات، بعضی با قرآن. البته دعا و قرآن را همه ‏می‌توانند استفاده کنند اما آثار دیگر عمومیت ندارند.‏
ببینید در این سن چه چیزی شما را بیشتر به سمت خدا جذب می‌کند، همان را ‏مغتنم شمارید.

گاه مناجات یک جوان را اداره می‌کند، گاه یک غزل یا قصیده کمبودهای درونی را ‏ترمیم می‌کند. لذتی که انسان از یک غزل خوب می‌برد هرگز از ترانه نمی‌برد، ترانه ‏سمّی است که لذت کاذب ایجاد می‌کند اما غزل شهد است که لذت صادق ایجاد ‏می‌کند و تا آخر پیری با انسان هست.

آیت الله بهاء الدینی می فرمودند :

اعتقاد به تقدیرات الهی، زمینه های خیری برای انسانها فراهم می کند. بسیاری از حوادث که اطراف ما اتفاق می افتد، موجب خیر و صلاح ماست، هر چند در ظاهر تلخ و ناگوار باشد.عمده این است که با حسن ظن به آن حوادث بنگریم. اگر حسن ظن به مصائب و بلاها داشته باشیم، خداوند خیری بیشتر و فراوانتر برایمان قرار می دهد، خیری که فکرش را نمی کنیم و باورش نداریم .

در عروسی و عزا خدا را فراموش نکنید

عارف بزرگ ، آیت الله محمد کوهستانی می گوید :

امکانات رفاهی هر طور که بخواهم برایم آماده است ، اما من نمی خواهم ، چرا که نفس را هر طور عادت بدهید همان گونه پرورش می یابد ؛ اگر توانستید کنترل کنید همان جا می ایستد ولی اگر نفس را آزاد گذاشتید دیگر نمی شود او را کنترل کرد ؛ مثلا اگر امروز بگویم این فرش اتاق من از حصیر یا نمد است و باید تبدیل به قالیچه شود ، فردا می گویم این قالیچه به درد این اتاق نمی خورد ، چرا که بهتر از اتاق است و اتاق باید عوض شود . اتاق را عوض کردم ، آن وقت می گویم این قالیچه ها به درد این اتاق نو نمی خورد ، باید قالی یک تخته باشد و پرده اتاق باید فلان جور باشد و همین طور که اتاق عوض می کردم و قالیچه را تبدیل می کردم ، عمر شیخ محمد هم در این مسیر تمام شد . پس همین جا نفس را کنترل می کنیم تا کش پیدا نکند .

شما باید متوجه باشید که اگر در زندگی نفس را کنترل نکنید گرفتار می شوید و تا آخر عمر باید مشغول این کارها باشید .

حضرت آیت الله کوهستانی در مورد مرگ و حال انسان در تشییع جنازه چنین بیان داشتند :

دامادی انسان آن روزی است که انسان را پس از شست و شو و غسل ، آن هم با سدر و کافور و پوشاندن لباس سفید ( کفن ) روی دست می گیرند و از هر طرف صدا می زنند « لا اله الا الله » . اگر آن روز خدای بزرگ به من اجازه دهد سر از تابوت بیرون می آورم و خطاب به مردم می گویم : مردم ؛ قدر لا اله الا الله را بدانید ، ولی حیف که خدا چنین اجازه ای را نمی دهد .

آیت الله شیخ محمد کوهستانی می فرمایند :

انسان بسیار ضعیف و عاجز است ؛ پس چه خوب است که برای خود وکیل بگیرد و کارها را به او واگذارد . وکیل باید اولا قادر و توانا باشد ؛ ثانیا سرمد و دائم و همیشه بوده و تغییر نکند و عادل و فاضل ، و دیگر صفات حسنی را نیز دارا باشد و این غیر از خدای تبارک و تعالی کسی نیست .

چقدر اخلاق حمیده خوب است . تمام نعمت روی زمین یک طرف ، یک صفت خوب از اخلاق محمد (صلی الله علیه و آله) یک طرف . امیدوارم به اخلاق و صفاتتان رسیدگی کنید . هر وقت هم دیدی ، سجده کنید و خدا را شکر کنید . هر وقت فعل خوبی از تو سر زد ، حرف خوبی به مادرت یا اقوامت گفتی ، گذشت کردی یا اگر ظلمی به تو شد عفو کردی ، سجده کن ؛ همین جور نشینی و بگویی خدا به من داده ولش کنی ! پشتش را بگیر و خودت را سیر کن . اگر چیز خوبی گیرت آمد ، قشنگ نگاه کن . پس هر وقت یک صفت خوب در کار و در عبادتت و در اعمال خیرت پیدا شد ، سجده کن .

شیفته ی وجود حق ، حاج آقا دولابی می فرمایند :

در دنیا اگر خودت را مهمان حساب کنی و حق تعالی را میزبان ، همه غصه ها می رود . چون هزار غصه به دل میزبان است که دل میهمان از یکی از آنها خبر ندارد . هزار غم به دل صاحبخانه است که یکی به دل مهمان راه ندارد . در زندگی خودت را میهمان خدا بدان تا راحت شوی . اگر در میهمانی یک شب بلایی به تو رسید شلوغ نکن و آبروی صاحبخانه را حفظ کن .

حاج محمد اسماعیل دولابی ، این مرد وارسته اینگونه می گوید :

شهیدِ محبت سر و صدایی ندارد . کسی شمشیری نمی بیند ، صدای شمشیری نمی شنود . انسان را خیلی مخفی شهید می کند . آن چنان می کشد که صدایی در نمی آید . خون هم ندارد . عزیز من به میدان بیا و قشنگ معامله کن . مردانه و جوانمردانه بیا .

حاج محمد اسماعیل دولابی می فرمایند :

عمل خالص و بی غرض یکی از خدا سر می زند و یکی هم از من و شما ان شاءالله . از خدا سر می زند چون دستش پر است و غنی مطلق است و فیاضیت جزو ذات حضرتش است ، نمی خواهد به خدای دیگری نشان دهد ، لذا غرضی ندارد . این که از عبد دانا سر می زند به این صورت است که چون بنده چیزی ندارد از چنین کسی هم باید عمل بدون غرض سر بزند . ( چون عمل با غرض چیزی نصیب انسان نمی کند )

شیخ علی اکبر تهرانی می گوید :

آیا ارزش دارد انسان به خاطر هفتاد سال زندگی که سی و پنج سالش شب است و او در خواب ، ده سالش بچه است و چیزی از زندگی نمی فهمد ، پانزده سالش را هم که یا توی راه است یا سر سفره و یا در دستشویی صرف می کند ، فقط بخاطر ده سال تا خدا خدایی می کند در آتش جهنم بسوزد ؟!

شیخ علی اکبر تهرانی می گوید :

 از خانه که خارج می‌شوی سعی کن چشمت آزاد نباشد، وقتی چشم دید، دل هم می‌خواهد. این طور انسان به خطا می‌‌افتد. رسول‌الله (ص) می‌فرمایند : ‌«دنیا زندان مؤمن است » زبان، چشم، گوش، قلب و فکر انسان مؤمن آزاد نیست. دست و پای انسان مؤمن آزاد نیست. بنده آن است که در بند باشد . . .

شیخ علی اکبر تهرانی می گوید :

بچه‌ات را بغل می‌کنی و گازش می‌گیری، نهایت لذت را می‌بری ولی او جیغ می‌زند. کسانی که بچه دارند می‌فهمند.

بلاهایی هم که خدا به دوستانش می‌دهد همین است، نوعی عشق‌بازی با آنهاست

ارف بالله ، معلم اخلاق، استاد شیخ علی اکبر تهرانی می فرمایند :

وقتی یک دکتر به تو دارو می‌دهد، حتی اگر چند قلمش اشتباه باشد وعوارض جدی ایجاد کند، ساعت می‌گذاری و نصف شب از خواب بیدار می‌شوی و سر ساعت اطاعت امر می‌کنی. ولی خدا که خالق تو است هرچه می‌گوید می‌پرسی چرا و هزار بهانه می‌آوری !

صاحب تفسیر المیزان ، علامه طباطبایی در موعظه ای ارزشمند می فرمایند :

کسی که می خواهد اهل معرفت شود باید معاشرتش را مخصوصا با اهل غفلت کم کند و فرش هر مجلسی نباشد و از معاشرت های بی فایده و بی مغز تا می تواند اجتناب نماید و طوری نشود که با همه و در هر مجلسی حاضر شود . همچنین برای کسی که می خواهد اهل معرفت شود لازم است که در خوردن حتی حلال ، میانه رو باشد ؛ بلکه تا گرسنه نشده سر سفره حاضر نشود و تا اشتها دارد دست از غذا بردارد ؛ و از لحاظ خواب و سخن گفتن نیز باید حد اعتدال را مراعات نماید .

عارف واصل ، علامه طباطبایی اینگونه می فرمایند :

وقت خواب ، چهار پنج دقیقه ای در کارهایی که روز انجام داده اید فکر کرده یکی یکی از نظر بگذرانید ؛ هر کدام مطابق رضای خدا انجام یافته ، شکر بکنید و هر کدام تخلف شده استغفار بکنید و این رویه را هر روز ادامه دهید . این روش اگر چه در ابتدای کار سخت و در ذائقه ی نفس تلخ می باشد ، ولی کلید نجات و رستگاری است .