حضرت آیت الله مصباح یزدی حفظه الله می فرمایند :
یکی از نیاز های فطری انسان این است که خدای متعال به او نگاه کند . اگر بچه ای توی خانه ، پدر و مادر به او نگاه نکنند ، بدترین عذاب برای بچه است . بالاترین نیاز بچه این است که مورد توجه پدر و مادرش قرار بگیرد ، بعد هم مورد توجه دیگران . همه کارهایی که بچه انجام می دهد و شیرین کاری هایی که می کند برای جلب توجه است . انسان در مقابل خدا چنین نیازی دارد ، منتها ما توی این عالم هستیم و نیاز را درست درک نمی کنیم .
حضرت آیت الله مصباح یزدی می فرمایند :
هر هفته اعمال ما خدمت حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف ارائه می شود . ببینیم آیا حضرت خوشحال می شوند یا ناراحت ؟ اگر در چنین شرایطی با حضرت رویارو شویم ، آیا می توانیم به چشم ایشان نگاه کنیم ، یا اینکه باید سر افکنده باشیم و حال شرم بر ما غالب باشد ؟
انسان نباید طوری باشد که با ملامت دیگران شل شود . نباید ملامت دیگران مانع از انجام وظیفه شود . به حرف دیگران کار نداشته باش . اگر انگیزه هایمان را وارسی کنیم و ببینیم که چه نیتی باعث فلان کار شد ، می بینیم که خیلی عقبیم . حرف مردم بسیار باعث انگیزه ما می شود . باید بتوانیم در مقابل آرا و افکار عمومی بایستیم و وظیفه را انجام دهیم .
طبق فرمایش قرآن ، اگر دلمان به این خوش باشد که مثلا چندین سال درس بخوانیم و بعد ما را پروفسور یا آیت الله بنامند و بگویند : «یار امام خوش آمد !» هیچ ارزشی ندارد ؛ ولی اگر یک قدم برای رضای خدا برداریم برای همیشه می ماند و ارزشمند است . چه شد ؟! 60-50 سال بی خوابی ، ناراحتی ، فقر و همه دشواری ها را تحمل کرده ای تا آیت الله یا پروفسور و دکتر بشوی ، ولی قرآن می گوید این ها به خودی خود ارزشی ندارد . بزرگترین دشواری انبیا این بود که به بشر بفهمانند زندگی او همین 70-60 سال نیست ؛ بلکه این زندگی مقدمه ای برای حیات ابدی است .
لیست کل یادداشت های این وبلاگ