حضرت آیت الله مصباح یزدی حفظه الله می فرمایند :
یکی از نیاز های فطری انسان این است که خدای متعال به او نگاه کند . اگر بچه ای توی خانه ، پدر و مادر به او نگاه نکنند ، بدترین عذاب برای بچه است . بالاترین نیاز بچه این است که مورد توجه پدر و مادرش قرار بگیرد ، بعد هم مورد توجه دیگران . همه کارهایی که بچه انجام می دهد و شیرین کاری هایی که می کند برای جلب توجه است . انسان در مقابل خدا چنین نیازی دارد ، منتها ما توی این عالم هستیم و نیاز را درست درک نمی کنیم .
حضرت آیت الله مصباح یزدی می فرمایند :
هر هفته اعمال ما خدمت حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف ارائه می شود . ببینیم آیا حضرت خوشحال می شوند یا ناراحت ؟ اگر در چنین شرایطی با حضرت رویارو شویم ، آیا می توانیم به چشم ایشان نگاه کنیم ، یا اینکه باید سر افکنده باشیم و حال شرم بر ما غالب باشد ؟
انسان نباید طوری باشد که با ملامت دیگران شل شود . نباید ملامت دیگران مانع از انجام وظیفه شود . به حرف دیگران کار نداشته باش . اگر انگیزه هایمان را وارسی کنیم و ببینیم که چه نیتی باعث فلان کار شد ، می بینیم که خیلی عقبیم . حرف مردم بسیار باعث انگیزه ما می شود . باید بتوانیم در مقابل آرا و افکار عمومی بایستیم و وظیفه را انجام دهیم .
طبق فرمایش قرآن ، اگر دلمان به این خوش باشد که مثلا چندین سال درس بخوانیم و بعد ما را پروفسور یا آیت الله بنامند و بگویند : «یار امام خوش آمد !» هیچ ارزشی ندارد ؛ ولی اگر یک قدم برای رضای خدا برداریم برای همیشه می ماند و ارزشمند است . چه شد ؟! 60-50 سال بی خوابی ، ناراحتی ، فقر و همه دشواری ها را تحمل کرده ای تا آیت الله یا پروفسور و دکتر بشوی ، ولی قرآن می گوید این ها به خودی خود ارزشی ندارد . بزرگترین دشواری انبیا این بود که به بشر بفهمانند زندگی او همین 70-60 سال نیست ؛ بلکه این زندگی مقدمه ای برای حیات ابدی است .
حضرت آیت الله العظمی بهجت حفظه الله در حکمتی گران سنگ می فرمایند :
ابلیس به خداوند گفت که از سجده به آدم معافم بدار ، برایت یک نماز دو هزار ساله می خوانم !
آخر خداوند چه حاجتی به نماز دو هزار ساله ی تو دارد ؟!
شیطان با شش هزار سال عبادت ،
مرد خدا ، حضرت آیت الله العظمی بهجت حفظه الله می فرمایند :
چه خوب است انسان عبادت و کار خیر انجام می دهد بگوید کاری نکرده ام ، اما کار نیک و خوبی که از دیگران دید بگوید چقدر کار بزرگی انجام داده است .

فقیه و عارف وارسته حضرت آیت الله العظمی بهجت (حفظه الله) در پاسخ به شخصی که در مورد علامت مهر که گاهی بر اثر سجده ی طولانی بر پیشانی می ماند پرسیده بود این گونه فرمودند :
سجده ی طولانی از عباداتی است که کمر شیطان را می شکند . اما کسی که سجده ی طولانی انجام می دهد باید مواظب باشد که مرتکب ریا نشود . بعد از سجده باید جلوی آیینه بایستد و ببیند آیا جای مهر در پیشانیش نقش بسته است یا نه ، اگر نقش بسته بود مقداری بمالد تا به صفت رذیله مبتلا نشود
ایت الله العظمی بهجت (حفظه الله تعالی) می فرماید :
خدا می داند در تعداد این اوراد و اذکار چه اسراری نهفته است و هر کدام برای رفع و دفع چه امراضی مفید است که بعضی هایش را می فهمیم و از بعضی اطلاعی نداریم .
آیت الله العظمی بهجت می فرمایند :
خداوند توفیق بدهد به اینکه هر چه می دانیم عمل نمائیم؛ اگر عمل کردیم به آنچه که می دانیم و زیر پا نگذاشتیم و چشممان را نپوشاندیم [کار درست می شود]؛ ولی اگر چشم را پوشاندیم و [مثلاً] دست روی چشم بگذاریم، قسم می خوریم که الآن روز را نمی بینیم!! راست هم هست، دروغ نیست. تا کسی دستش را جلوی چشمش گذاشته روز و شب را نمی بیند، هیچ چیز دیگر را هم نمی بیند. عمل نکردن به معلومات هم همین طور است .
هی نگو دلم این طور می خواهد ، دلم آن طور می خواهد ، ببین خدا چه میخواهد . تا وقتی پیرو خواهش های دل باشی به جایی نمی رسی . دل خانه ی خداست ، کسی دیگر را در آن راه مده . فقط بایستی خدا در دل تو باشد و حکومت کند و لا غیر . از حضرت علی علیه السلام پرسیدند از کجا به این مقام رسیدید ؟ فرمود : « در دروازه ی دل نشستم و غیر خدا را راه ندادم » . اگر بخواهی خدا تو را صدا کند ، قدری معرفت پیدا کن و با او معامله کن . وقتی می گوییم لا اله الا الله باید راست بگوییم . تا انسان خدایان دروغین را کنار نگذارد نمی تواند موحّد باشد و در گفتن لا اله الا الله راستگو باشد .
« اله » چیزی است که دل انسان را برباید ، هر چیز که دل او را ربود خدای اوست . چرا اینقدر دور خودت می چرخی ؟! خدا را بخواه و همه ی خواستنی ها را مقدمه ی وصل او قرار بده
عبد صالح ، عارف کامل جناب شیخ رجبعلی خیاط می فرمایند :
بچه ای که بهانه گرفته ، هر قدر اسباب بازی و تنقلات به او بدهند آن ها را پرت می کند و دست از لجبازی برنمی دارد ، آن قدر گریه می کند تا پدر او را در آغوش بگیرد ، و نوازش نماید ، آن وقت آرام می شود ،لذا چنانچه زرق و برق دنیا را نخواهی و بهانه او را بگیری ، در نهایت خداوند متعال دست تو را می گیرد و بلندت می کند ، آن وقت است که انسان لذت می برد .
یکی از دستورالعملهای مهم تربیتی شیخ رجبعلی خیاط، برنامهریزی منظم برای خلوت با خداوند متعال و دعا و مناجات است که با جمله « گدایی در خانه خدا » از آن تعبیر میکرد، و تأکید میفرمود که:
جناب شیخ رجبعلی خیاط ذکر « یا خَیرَحَبیبٍ و مَحبوبٍ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ و آلِه » را بعد از دیدن نامحرم موثر و کارساز می دانستند و بارها این ذکررا به اطرافیان توصیه می کردند تا از وسوسه شیطان در امان باشند ،می گفتند :
«چشمت به نامحرم می افتد ،اگر خوشت نیاید که مریضی ! اما اگر خوشت آمد فورا چشمت را ببند و سرت را پایین بینداز و بگو : یا خیر حبیب... ؛ یعنی خدایا من تو را می خواهم ، اینها چیه، این ها دوست داشتنی نیستند ، هر چه نپاید ،دلبستگی نشاید...»
شبی یک ساعت دعا بخوانید، اگر حال دعا نداشتید باز هم خلوت با خدا را ترک نکنید

حضرت آیت الله العظمی خامنه ای در مورد نماز می فرمایند :
حقیقتاً این نماز هایی که می خوانیم ادای بندگان خدا را در می آوریم . بنده به خودم مراجعه می کنم این طوری می بینم . چون بندگان برجسته ی خدا طور دیگری نماز می خوانند ؛ تسبیح که می کنند ، تسبیح از دل و جانشان بر می خیزد ؛ سجده که می کنند در واقع دلشان سجده می کند .
رهبر فرزانه امت اسلامی ، آیت الله خامنه ای (حفظه الله ) می فرمایند :
بارها امام مىفرمود که ما کار را براى رسیدن به «نتیجه» نمىکنیم؛ بلکه مأمور به انجام «تکلیف» هستیم. ... آن کس که براى انجام تکلیف کار مىکند، پیروزیش به این نیست که به مقصود خود دست پیداکند؛ بلکه زمانى احساس پیروزى مىکند که موفق شود به تکلیفش عمل کند . ما براى اداى تکلیف حرکت مىکنیم، حتّى براى پیروزى هم تلاش نمىکنیم. البته، پیروزى را دوست مىداریم، هیچ کس نیست که از پیروزى بدش بیاید، هیچکس نیست که براى پیروزى کار نکند؛ اما هدف نهایى چیزى است که حتّى از پیروزى هم بالاتر مىباشد و آن جلب رضاى خدا و اداى تکلیف است
لیست کل یادداشت های این وبلاگ